Likdoorn

Een likdoorn (clavus) is een vaak pijnlijke, conisch naar binnen groeiende eeltplek (verharde eeltkern). Deze komt voor op plaatsen waar veel en vaak druk en/of wrijving op de huid wordt uitgeoefend. Dit zorgt voor overmatige eeltvorming op een geconcentreerde plek van uw voet. Een likdoorn komt vaak voor op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop en tussen de tenen. Maar ook op handpalmen kunnen likdoorns ontstaan. Een likdoorn kan pijnlijk zijn, het kan voelen alsof er een spijker in de voet zit.  

Een likdoorn, wordt in de volksmond ook wel eeltpit of eksteroog genoemd. Waar een eeltpit een andere benaming is voor een likdoorn, is een eksteroog iets anders. Het betreft twee verschillende vormen van eelt:

· Bij een likdoorn groeit er een spitse punt van eelt naar binnen. Dat wil zeggen dat het gevormde eelt door druk van buitenaf op een kleine ruimte naar binnen wordt gedrukt. Doordat deze punt van eelt kan drukken op de zenuwen en bloedvaten kunt u last hebben van een pijnlijke plek aan uw voet.

· Een eksteroog is een ronde schijf eelt die zich meestal op de buitenzijde van de tenen bevindt. Bij een eksteroog drukt de schijf eelt in de huid maar is er geen sprake van een naar binnen groeiend eeltpunt.

Een eksteroog kan net zo veel pijn veroorzaken. Zowel een likdoorn als een eksteroog zijn goed te voorkomen door wrijving op tijd op te merken en goed passend schoeisel te dragen dat fijn zit.

Een likdoorn is soms moeilijk te onderscheiden van een wrat. Een eeltpit kan namelijk soms zacht aanvoelen, maar meestal voelt deze ietwat hard aan en vaak is de grens tussen de eksteroog en de ‘gewone’ huid goed te zien.

Reguliere likdoorn (clavus): een pijnlijke ophoping met naar binnen groeiende kern van de opperhuid door druk of wrijving.

Weke variant (clavus interdigitalis): komt voor tussen de tenen. Hier is de huid vaak week en zacht. De weke variant is over het algemeen witachtig van kleur en één van de pijnlijkere varianten. Dit komt doordat er continu druk op staat. Meestal wordt een weke likdoorn veroorzaakt door de stand van de voeten of de tenen in combinatie met het dragen van te smalle schoenen.

Vasculaire variant: bij deze likdoorn zijn er bloedvaatjes meegegroeid en is te herkennen aan de donkere puntjes die zich in de eeltpit bevinden. Deze kan niet zomaar worden weggesneden door uw pedicure of medisch pedicure en wordt meestal behandeld met een chemische pakking.

Neurovasculaire likdoorn: bij deze variant zijn er zenuwen en bloedvaatjes meegegroeid. Deze kan niet zomaar worden weggesneden door uw pedicure of medisch pedicure en wordt meestal behandeld met een chemische pakking. Een neurovasculaire likdoorn is erg pijnlijk.

Zaadlikdoorn: deze ontstaat zonder dat er sprake is van enige wrijving of druk, lijkt op een klein graankorreltje en doet geen pijn. Zaadlikdoorns komen veel voor bij een hele droge huid. Er kunnen meerder zaadlikdoorns op de voetzolen aanwezig zijn.

Een likdoorn wordt ook wel omschreven als een glasachtig geel plekje met een donkere kleur in het midden of als een pijnlijk plekje of bult onder de voet. Een likdoorn is naar binnengroeiend wigvormig van vorm en heeft een duidelijk zichtbare grens met de normale huid. De plek is maximaal enkele millimeters groot. Een likdoorn kan ook aanwezig zijn onder het eelt. Soms is een likdoorn niet direct van buitenaf zichtbaar. Een likdoorn kan pijnlijk zijn en bevindt zich meestal op een van de volgende plaatsen: op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop en tussen de tenen.

Likdoorns voelen over het algemeen hard aan, maar er bestaan zoals eerder beschreven ook zachte likdoorns. Het kan dus lastig zijn om een likdoorn van een voetwrat te onderscheiden. Het verschil tussen een likdoorn en een wrat is dat een wrat bij zijdelingse druk pijn doet en een likdoorn als u er bovenop drukt. Daarnaast is er bij likdoorns op de voetzool een verschil in pijnbeleving bij het afwikkelen. Een likdoorn geeft pijnklachten als u staat terwijl een wrat pijnlijk is als u afzet. Een wrat heeft een meer bloemkoolachtige vorm daar waar een likdoorn een glanzende eeltstructuur heeft. Lees meer over wratten in het onderwerp: wrat op de voet

Likdoorns kunnen ontstaan wanneer uw schoenen te nauw zijn, spits zijn, hoge hakken of een verkeerde maat hebben. In deze gevallen kunnen uw voeten geen natuurlijke houding aannemen. Dit zorgt dat druk op bepaalde plekken van uw voeten worden vergroot, wat het ontstaan van een likdoorn in de hand werkt. De stand van uw voeten en tenen in combinatie met schoenen kan eveneens leiden tot drukplekken. Uw pedicure of medisch pedicure kan u uitleggen welke schoenen voor u het best geschikt zijn.

Een likdoorn is meestal goed te voorkomen door wrijving op tijd op te merken en schoeisel te dragen dat de juiste lengte en breedte maat heeft

Een pedicure of medisch pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure of medisch pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan. Hij of zij zal u adviseren hoe u een likdoorn kunt voorkomen.

Heeft u risicovoeten? Maakt u dan voor de behandeling van uw likdoorn een afspraak met een medisch pedicure.